Start-up September bewijst dat een andere benadering aandachtige en liefdevolle ouderenzorg mogelijk maakt
Verpleeghuiszorg in Nederland zoals bedoeld in het manifest van Hugo Borst (gepubliceerd op 25 oktober), alleen dan gewoon betaalbaar voor burger en overheid met de huidige budgetten – het is geen fictie maar werkelijk mogelijk. Dat bewijst Wonen bij September elke dag.
Het manifest van Hugo Borst: met negen punten ben ik het volledig eens, met een belangrijk punt niet. Meer budget hebben we niet nodig. Er is voldoende geld beschikbaar om goede zorg te organiseren, helaas zijn veel zorgorganisaties daar niet toe in staat.
De zorgfabrieken
De zorg voor een mens die niet meer in staat is zelfstandig te wonen, kost de Nederlandse staat € 60.000,- euro per jaar. Zo vertelde staatsecretaris Van Rijn aan Jeroen Pauw in 2015. Een verzorgende verdiend per jaar stukken minder. Hoe kan het dan? Dat er zoveel organisaties niet in staat zijn om voldoende zorg te leveren. Natuurlijk werkt een verzorgende “maar” 36 uur per week, en telt een week 7 dagen van 24 uur.
Gelukkig wonen ouderen met een dergelijke zorgvraag niet alleen. Sterker nog, in de gevallen waarin het niet goed gaat, spreken we eerder van zorgfabrieken, waarin wonen, leven, emotie en warmte geen plaats hebben tussen de procedures, processen & protocollen die het dagritme van de bewoners bepalen. Meer dan voldoende mogelijkheid om budgetten samen te voegen en voldoende verzorgend personeel in te zetten is de logische gedachte. Hoe anders is de werkelijkheid.
Zorg als kerntaak
Bij September hebben we het probleem teruggebracht tot de kern: wat is de behoefte van de mens en zijn omgeving? Welk budget is daarvoor beschikbaar? Hoe ziet deze zorg er uit en kunnen we deze behoefte binnen dit budget realiseren? Als extra uitdaging krijgen startende zorgondernemingen te maken met een budget dat lager ligt dan het reguliere tarief.
De oplossing is voor ons simpel: dementerenden zijn gewoon mensen die net als elk ander mens fijn willen wonen. Zij hebben daar begeleiding en verzorging bij nodig. Deze begeleiding is per mens en de mensen om hem of haar heen verschillend. Een organisatie dient zich dus te vormen rondom deze persoonlijke vraag.
Veel instellingen hebben zich georganiseerd rondom de handelingen en “vaardigheden” van haar zorgverleners, in plaats van rondom deze persoonlijke vraag die voor een veel groter deel gaat om aandacht en tijd voor elkaar. Als samenleving is er in de afgelopen decennia een volkomen risicomijdend gedrag gevormd, waarin wordt geregistreerd, gerapporteerd en gecontroleerd in de illusie dat de zorg voor de mens daar beter van wordt.
Wonen bij September bewijst sinds twee jaar op meerdere locaties dat het wel kan zoals Hugo Borst en anderen met hem bepleiten. Meer personeel op de vloer, alleen rapporteren wat nodig is, mensen die met een groot hart en werken vanuit passie en overtuiging. Daarnaast een persoonlijk betrokken eindverantwoordelijke, een bekend gezicht, direct aanspreekbaar als er iets verbeterd kan worden. Een groep bewoners die groot genoeg is om met gezamenlijk budget goede zorg te realiseren, en daarnaast zo klein dat iedereen elkaar kent, bewoners, zorgverleners en familie.
Zo zorgen wij nu op drie locaties, en in de nabije toekomst in nog veel meer kleinschalige woonhuizen, voor veel ouderen met dementie. Want de vraag naar liefdevolle, warme zorg is overweldigend. Wij zoeken daarom elke dag naar mensen en locaties om onze bewoners te kunnen helpen, gewoon het leven te leven.
Zorgen voor mensen is niet ingewikkeld, we hebben het met elkaar heel ingewikkeld gemaakt.
Michiel van Putten is eigenaar van Wonen bij September, een jonge zorgorganisatie die zorg geeft aan ouderen met dementie in kleinschalige woonhuizen.
Terug naar overzicht